June's Portfolio

Stage de Molenkruier
Home
Studiereis Istanbul 2006
Stage HK
Over June
Eigenschappen journalist
Canon
Reflectie SvJ
Motivatie SvJ
Stellingen & Reflectie
Brief uit de toekomst
Producties tweede jaar
Nieuwe artikelen
Studiereis Berlijn 2007
Stage de Molenkruier

"Een mooie rustige nacht"

NIEUWEGEIN - “De mooiste nacht is een rustige nacht. Als de cliënt kan doorslapen, geen pijn heeft en we hem of haar kunnen helpen”, vinden vrijwilligers Hans Manschot en Bepke van Alphen. Respectievelijk sinds vijf en twee jaar waken zij bij mensen die dood gaan.

Beide werken het liefst ’s nachts, omdat ze dan meer intimiteit ervaren met de stervende. Ze waken bij hem en zijn er ook voor een goed gesprek. “Ze kunnen hun verhalen kwijt. Soms gaat het over hun jeugd, op wie ze verliefd zijn geworden. Of over hun kinderen. Zo krijg je een indruk van hoe hun leven geweest is”, zegt Manschot.
Hij wilde wat meer evenwicht in zijn leven. “Ik heb de luxe dat ik niet meer hoef te werken. Gek genoeg heb ik altijd geluk gehad in mijn leven. Daarom wilde ik iets terugdoen voor de Nieuwegeinse gemeenschap.”
Toen haar vader op sterven lag, merkte Van Alphen hoe belangrijk Terminale Thuiszorg kan zijn. “Hij werd zo goed behandeld dat ik dat voor anderen terug wilde doen.”
Tijdens een intensieve cursus leerden zij hoe ze iemand het beste kunnen draaien in bed, zodat de cliënt geen pijn heeft. Ook leerden zij hoe je de stervende moet verschonen. “Dat is niet mijn hobby, maar je kunt iemand moeilijk in zijn ontlasting laten liggen”, zegt Manschot.
Beiden vinden het emotioneel zwaar werk. “Hoewel de dood bij het leven hoort, kan hij ook gemeen zijn. Als jonge mensen op sterven liggen, bijvoorbeeld”, zegt Manschot. Soms voelen zij zich machteloos als een cliënt moet overgeven, pijn heeft of bang is. “Je wilt dan wel helpen, maar dat lukt niet. Je kunt die pijn niet wegnemen”, zegt Van Alphen.
Toch vindt het duo dat de dood ook mooie kanten heeft. “Doordat het leven tijdelijk is, geniet ik er bewuster van”, zegt Manschot. Van Alphen is het daarmee eens. “Ik maak mij niet druk om onbenullige dingen. Het leven is kort genoeg.”
Ze vinden het fijn dat ze de stervende en diens familie kunnen helpen. “Je voelt je welkom en nodig”, zegt Van Alphen. Manschot beaamt dat. Hij is de voormalig eigenaar van de gelijknamige boekwinkel op CityPlaza en veel Nieuwegeiners kennen hem. “Voor familie is het niet makkelijk als er een vreemde over de vloer komt waaraan je je zieke partner moet toevertrouwen. Dan kan het helpen dat ik een bekend gezicht heb.”


Stappen met de VVD
“Ik vermaak me zelfs op een gereformeerd feest”

NIEUWEGEIN – Volgens de Jongerenraad kunnen Nieuwegeinse jongeren niet uit in hun eigen stad. Er is geen discotheek en er zijn te weinig leuke cafés. Onzin, vindt de VVD-fractie. VVD’ers Johan Gadella en Edwin van Straten namen daarom jongeren afgelopen zaterdag mee op kroegentocht. “Dit is geen café waar ik gezellig met mijn vriendinnen heen zou gaan.”

Rond elf uur ’s avonds belanden Richard van Rijn (22), Rian Ahsmann (22), Joeri Eijzenbach (19) en Myrna van Everdingen (17) onder het genot van een pilsje in het Plaza Café. Nee, ze zijn hier nog niet eerder geweest. Gezellig? Niet echt. Misschien komt het omdat het nog vroeg is? Na hun drankje springen ze op de fiets, tijd voor de volgende kroeg.
Om kwart voor twaalf komen zij aan bij café het Kruikje aan de Herenstraat. Het publiek bestaat vooral uit vaste klanten met een gemiddelde leeftijd van veertig plus. Op een paar verdwaalde jongens achter een gokautomaat na, zijn er weinig jongeren te bekennen. “Misschien zijn we gewoon vroeg of is dit de verkeerde avond”, zegt Rian, terwijl hij een slok van zijn biertje neemt.
Voor Myrna is het de eerste keer dat ze in het Kruikje is. Wat haar betreft, blijft het bij die ene keer. Ze vindt het er saai. “Het is hier sfeerloos. Dit is geen café waar ik gezellig met mijn vriendinnen heen zou gaan.”
Meestal gaat ze stappen in IJsselstein. “Wat ik mis aan Nieuwegein, is een oude stadskern. Niet perse een disco, maar een levendig centrum met leuke kroegjes.”
“Wij als gemeente kunnen wel een discotheek willen, maar het is moeilijk om een exploitant te vinden”, zegt Johan Gadella. “Nieuwegein is misschien gewoon niet aantrekkelijk genoeg voor een disco. Bovendien zijn IJsselstein en Utrecht grote concurrenten voor het uitgaansleven. Dat maakt het er niet gemakkelijker op voor ondernemers.”
Een half uur en een paar drankjes later vertrekt het gezelschap naar Big Daddy's. Het thema van de avond is ‘Holland’. Dat betekent: Nederlandstalige muziek. Het over het algemeen oudere publiek geniet ervan, maar de jongeren zijn niet bepaald enthousiast. “De VVD had geen slechtere avond kunnen kiezen. Hoe jaag je jongeren weg”, zegt Richard. Maar Myrna vindt deze tent leuker dan de vorige twee.
Hoewel Richard niet echt te spreken is over Big Daddy's, is hij na een paar pilsjes niet meer van de dansvloer af te slaan. Uitbundig beweegt hij mee op het ritme van de Nederlandstalige muziek. “Ik vermaak me zelfs op een gereformeerd feest.”
Om half vier ’s nachts sluit de Jongerenraad de avond af in de shoarmatent. Een geslaagde avond, klinkt het. Myrna: “Best leuk om een keer in Nieuwegein te stappen, maar ik zou het zelf niet zo gauw vaker doen. Misschien wel in Big Daddy's als er jonger publiek zou zijn.”
Ook VVD’er Edwin van Straten spreekt van een succesvolle avond. “De jongeren weten nu dat Nieuwegein meer te bieden heeft dan ze dachten.” Verder vindt hij het positief dat Big Daddy's één keer in de maand een speciale jongerenavond gaat houden.


Jong in Nieuwegein

Jong in Nieuwegein is een nieuwe rubriek in de Molenkruier. Nieuwegein is een stad voor gezinnen, maar er wonen ook ruim zesduizend jongeren, dat is 10 procent van de bevolking. Hoe voelen die zich? De Molenkruier laat iedere week een jongere tussen de 15 en 23 jaar vertellen over Nieuwegein. In deze eerste aflevering: Myrthe Dekker (20).

Naam: Myrthe Dekker
Leeftijd: 20
Opleiding: HBO Management Toerisme
Hobby’s: Vakantie houden, de liefde, stappen en leuke dingen doen met vriendinnen.

"Nieuwegein is te klein voor mij geworden"

“Toen ik jong was viel er voor mij wel genoeg te beleven in Nieuwegein. Ik heb er een leuke jeugd gehad”, zegt Myrthe Dekker. “Maar nu heeft Nieuwegein mij weinig meer te bieden. Ik heb het zo langzamerhand wel gezien.”
Tot haar twaalfde woonde ze in Batau-Noord, daarna verhuisde ze naar Galecop. Daar hing ze vaak rond op straat met vriendinnen. Ze wisselden de nieuwste roddels uit of praatten over jongens.
Maar sinds een paar jaar vindt Myrthe de stad een beetje saai. Op de vraag wat ze leuk vindt aan Nieuwegein, blijft het ijzig stil. Ze begint te lachen. “Ach het is wel handig dat de stad dicht bij Utrecht ligt”, zegt ze tenslotte.
Myrthe vindt het jammer dat er weinig uitgaansgelegenheden in Nieuwegein zijn. Hoewel ze geen idee heeft wie de burgemeester van Nieuwegein is en politiek haar weinig kan schelen, weet ze wel wat ze zou veranderen. “Als ik burgemeester was zou ik een echt centrum in Nieuwegein maken zodat cafés en winkels bij elkaar zitten. Ook zou ik discotheken laten bouwen, want die zijn er in Nieuwegein niet.”
De gemeente zou jongeren wat serieuzer moeten nemen, vindt Myrthe. Ze vindt het vreemd dat er in de kleinere gemeente IJsselstein wel genoeg te doen valt voor jongeren.
Myrthe heeft er weinig vertrouwen in dat die horecagelegenheden er ooit nog komen. “Ik hoor de gemeente er al jaren over, net als over het nieuwe stadscentrum. Maar tegen de tijd dat er een discotheek in Nieuwegein geopend wordt, loop ik al met een rollator!”
Sinds een half jaar is Myrthe druk op zoek naar een plekje voor haarzelf. Ze wil meer avontuur in haar leven. “Ik blijf nog maximaal een jaar in Nieuwegein wonen.” Ze staat twee jaar ingeschreven bij Woningnet. Het liefst verhuist ze volgende week al naar een leuk flatje in Utrecht. “Ik ben er echt aan toe om op mezelf te wonen. Lekker met niemand rekening houden en zelf bepalen wat ik kook of hoe laat ik thuiskom.”
Maar haar grootste wens is om volgend jaar stage te gaan lopen in Australië of Nieuw-Zeeland voor haar HBO-opleiding Management Toerisme. Ze zou daar in een leuk hotel willen werken of als toeroperator. “Vanaf kleins af aan spreken Australië en Nieuw-Zeeland mij heel erg aan, de mensen, de mentaliteit en natuurlijk de overweldigende landschap.”


Naam: Cis Scheepmaker
leeftijd: 18 jaar
Opleiding: ROC Koksopleiding
Hobby's: computeren, tv kijken en naar de kerk
Toekomst: Kok

"Ik ben rustiger geworden"

NIEUWEGEIN - Cis vindt Nieuwegein een leuke plaats om te wonen. Het ligt lekker dicht bij Utrecht en dat vindt hij wel zo fijn. Sinds zijn tweede woont hij in Zuilenstein. Goed aan deze wijk vindt hij dat het lekker centraal ligt en dat hij zo op de bus of de tram kan stappen. “Dat is ideaal.”

Cis is in zijn vrije tijd weinig te vinden in Nieuwegein. Een paar dagen per week loopt hij voor zijn koksopleiding stage in een tapasbar in Utrecht. Van patatas bravas tot krabsalade's, Cis draait er zijn hand niet voor om. In de keuken komt hij helemaal tot zijn recht. “Ik heb het er erg naar mijn zin.” Hij wil dan ook zo snel mogelijk aan de slag als zelfstandig kok.
In zijn vrije uurtjes doet Cis graag leuke dingen met zijn vrienden van de Evangelische gemeente De Deur in Utrecht. Het blijft niet alleen bij preken. “We doen van alles: voetballen, karten, rappen en toneel. Dat is niet saai, maar heel gezellig.”
Een warm bad, zo beschrijft Cis hoe hij werd opgenomen door de mensen van de kerk. “Een vriend van mij vroeg steeds of ik een keer mee ging naar de kerk. Uiteindelijk heb ik dat gegaan. Ik voelde me er meteen thuis. En ik herkende mij zo in de preken, dat ik ben gaan geloven.”
Zijn doop vorig jaar in een zwembad maakte de cirkel voor Cis helemaal compleet. ”Ik ben door mijn geloof wel iets verandert. Ik ben rustiger geworden.” Ook scheldt Cis nu minder.
Hoewel Cis niet veel te vinden is in Nieuwegein, is hij er best tevreden over.
Vroeger woonden er alleen niet zo veel kinderen in de wijk om mee te spelen, dat vond hij wel eens jammer. Verder vindt hij dat er 's avonds weinig te doen valt voor jongeren in Nieuwegein.
Hij zou daar verandering in brengen door een discotheek te plaatsen, bijvoorbeeld. Cis vermaakt zich ook wel zonder nachtclub, maar hij merkt dat veel jongeren uit zijn omgeving daar over klagen.
Zelf verwacht hij over drie jaar te vertrekken naar Utrecht of Rotterdam. “Daar valt meer te beleven. Bovendien ben ik wel toe aan mijn eigen plek met mijn eigen spulllen.”

Naam: Elvira Schotborgh
Leeftijd: 16 jaar
Opleiding: Havo 4, Cals College Nieuwegein
Hobby’s: Paardrijden, cheerleaden en leuke dingen doen met vriendinnen.
Toekomst: Een eigen hotel of restaurant

NIEUWEGEIN – “Het is hier lekker rustig en alles ligt dichtbij. Als ik straks naar de Hotelschool ga, moet ik er niet aan denken om op kamers te gaan. Ik zou Nieuwegein te veel missen. Hier wonen al mijn vriendinnen! Daarom wil ik in Breda studeren, zodat ik niet uit huis hoef”, zegt Elvira.

Elvira woont al zestien jaar met veel plezier in Batau Noord. Ze is enthousiast over de wijk en heeft er een leuke jeugd gehad. Al lopend door de buurt komen de herinneringen weer boven. “Kijk hier kwam ik vaak.” Ze wijst naar een verlaten speeltuintje.
Ze deed van alles in de buurt, van basketbal tot slootjevaren met een rubberbootje. “Nu ben ik daar te oud voor. En voor mensen van mijn leeftijd zijn er niet echt veel dingen te doen.”
Toch vermaakt Elvira zich nog altijd prima in Nieuwegein. Jaren heeft ze aan Streetdance gedaan, totdat ze het tijd vond voor een nieuwe uitdaging. Die heeft ze nu gevonden in cheerleaden. Sinds dit schooljaar zit Elvira bij de cheerleaders van het Cals College. Tijdens open dagen treden de meiden vaak op. “Dat is zo leuk! We bedenken zelf de pasjes en bij het brugklasmusical mogen wij de leerlingen leren dansen.”
Paardrijden is een andere passie van haar. Eén keer per week rijdt ze op de paarden van haar nichten. “Het zijn heerlijke beesten. Je kunt met ze knuffelen, ze borstelen en ze zijn heel nieuwsgierig.” Terwijl ze vertelt, beginnen haar bruine ogen te stralen. “Ik zou wel vaker willen, maar de manage in Harmelen is zo ver weg.”
Af en toe helpt Elvira haar nicht een handje. “Zij werkt bij een bedrijf dat horecapersoneel inhuurt voor feesten. Ik ga wel eens mee om mensen te bedienen. Werken in de horeca vind ik zo leuk, dat ik erin verder wil.”
Elvira droomt van een eigen restaurantje of hotel. En ze wil zo lang mogelijk in Nieuwegein blijven. Verder heeft ze weinig te wensen. “Een flatje lekker dicht bij mijn familie, een eigen paard en een leuke man. Dat is het wel.”

Enter supporting content here